به گزارش مشرق، رسانه‌های مختلف منطقه، امروز (جمعه)‌، در سالروز جنگ سال ۲۰۱۴ میان گروه‌های مقاومت فلسطین و اشغالگران صهیونیست، به بررسی توانمندی‌های مقاومت در جریان این جنگ پرداختند.

روزنامه «الاخبار»، امروز (جمعه)، در این خصوص نوشت، هفت سال از جنگ سوم غزه در سال ۲۰۱۴ می‌گذرد؛ جنگی که مقاومت فلسطین در جریان آن نشان داد توانمندی بالایی در تقابل زمینی، دریایی و هوایی با متجاوزان دارد. آن هم در حالی که اشغالگران طی ۵۱ روز جنگ در دست‌یابی به اهدافشان ناموفق بودند.

در جریان همین جنگ بود که تمام سطوح امنیتی، سیاسی و نظامی دشمن دریافتند که تسلط بر غزه هیچ راهکار نظامی ندارد که «یعقوب پری» وزیر علوم اسبق رژیم صهیونیستی، یک روز پس از پایان جنگ، این را بر زبان آورد و گفت: «این نبرد هیچ راهکار نظامی ندارد و آنچه ما امروز به آن نیازمندیم رفتن به سوی گزینه راه‌حل سیاسی است».

نقطه عطف جنگ سال ۲۰۱۴ این بود که برای اولین بار از زمان جنگ سال ۲۰۰۶، در این نبرد فشار نظامی ملموسی علیه جبهه داخلی رژیم صهیونیستی ایجاد کرد که این موضوع معادله بازدارندگی در برابر دشمن را تقویت کرد. از سوی دیگر، موجب شد مقاومت تفکر راهبردی خود را از راه فلج کردن جبهه داخلی بر مسئله کشاندن جنگ به محل حضور دشمن متمرکز کند که تأثیر این تفکر در جریان نبرد اخیر یعنی «شمشیر قدس» نیز آشکارا احساس شد.

جنگ این گونه آغاز شد

بر اساس گزارش روزنامه الاخبار، آتش این جنگ پس از آن شعله‌ور شد که رزمندگان جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) سه شهرک‌نشین را در کرانه باختری اشغالی به اسارت خود درآوردند؛ اقدامی که پس از آن شهرک‌نشینیان تندرو خانواده فلسطینی «دوابشه» را در خانه‌شان به آتش کشیدند و تل‌آویو نیز اسرای فلسطینی را که در جریان معامله تبادل «وفاء الاحرار» در سال ۲۰۱۱ آزاد شده بودند، مجددا بازداشت کرد و همزمان یکی از تونل‌های مقاومت در رفح (جنوب نوار غزه) هدف حمله قرار داد که این اقدام به شهادت هفت رزمنده فلسطینی منجر شد.

در روز اول جنگ، اشغالگران چهل هزار نیروی ذخیره خود را فراخواندند و با هدف قرار دادن خانه غیرنظامیان فلسطینی، حمله به بخش‌های مختلفی از نوار غزه را آغاز کردند. در پی این اقدام، بسیاری از فلسطینیان به شهادت رسیدند و مقاومت فلسطین آن زمان که هنوز بُرد موشک‌هایش را افزایش نداده بود، شهرک‌های اطراف نوار غزه را هدف حمله قرار داد.

حملات تل‌آویو بدون هشدار قبلی علیه خانه‌های فلسطینیان صورت می‌گرفت و همین مسئله باعث شد که تمام اعضای چند خانواده فلسطینی به شهادت برسند.

بر اساس گزارش الاخبار، داده‌های بین‌المللی نشان می‌دهد که تل‌آویو روزانه بیش از هزار خمپاره و موشک از توپخانه‌، پرنده‌های نظامی و قایق‌ها به سمت غزه شلیک می‌کرد.

طبق این گزارش، اشغالگران از انجام این حملات فشرده در پی دست یابی به دو هدف بودند: بازدارندگی و مجازات؛ بازندارندگی مقاومت برای جلوگیری از حملات موشکی به شهرک‌ها و شهرهای اشغالی و عدم استفاده از تونل‌ها برای انجام عملیات نظامی و هدف قرار دادن محل استقرار مقاومت از راه نابودسازی زیرساخت‌های غیرنظامی ازجمله هزاران واحد مسکونی در نوار غزه. با این حال، تمام این اقدامات مانع توسعه توانمندی نظامی و مردمی مقاومت نشد.

غافلگیری‌های منحصربه‌فرد

در روز دوم جنگ، مقاومت برخی از غافلگیری‌های خود را با ورود یگانی از تکاوران دریایی «کتائب القسام» شاخه نظامی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین به پایگاه «زیکیم» به نمایش گذاشت. در حالی که دشمن درباره خسارت‌های ناشی از این حمله سکوت اختیار کرده بود، فیلم‌های افشاشده از دوربین‌های ارتش رژیم اشغالگر دلاوری‌ها و درگیری مستقیم تکاوران کتائب القسام با ارتش رژیم صهیونیستی و همچنین منفجر شدن یکی از تانک‌ها را به خوبی به تصویر کشید.

پس از این اقدام، مقاومت اجرای عملیاتی را در پشت خطوط دشمن در طول مرزهای نوار غزه با شهرک‌های صهیونیست‌نشین به اجرا در آورد که در پی آن، بسیاری از نظامیان صهیونیست به هلاکت رسیدند و تعدادی از تجهیزات جاسوسی و نظامی آن‌ها در منطقه «نحال عوز»، «ابو مطیبق» و منطقه نظامی ۱۶ نابود شد.

در یکی از ویدئوهایی که مقاومت فلسطین از این عملیات منتشر کرد، تعدادی از رزمندگان مقاومت، یک نظامی صهیونیست را از پای درآوردند و سلاحش را از او گرفتند که این اقدام کاملا تشکیلات نظامی رژیم صهیونیستی را تحقیر کرد.

این تحقیر به اینجا ختم نشد و ادامه داشت به طوری که رزمندگان مقاومت توانستند یک سرباز و افسر صهیونیست را حین تلاش برای یورش به محله «الشجاعیه» در شرق شهر غزه به اسارت درآورند.

مقاومت با موشک باران کردن شهرهای «عسقلان» و «تل‌آویو» با ده‌ها موشک، مناطق راهبردی اشغالگران از جمله فرودگاه «بن گوریون» را فلج کرد. گروه‌های مقاومت همچنین از موشک‌هایی رونمایی کردند که بُرد آن‌ها به ۱۶۰ کیلومتر می‌رسید و از سوی دیگر در این نبرد، تعداد موشک‌های شلیک شده  به سوی اراضی اشغالی را ثابت نگاه داشتند به نحوی که دست‌کم صد موشک به سوی شهرهای اشغالی در روز شلیک می‌شد.

از همه مهم‌تر آنکه موشک‌های مقاومت فلسطین توانستند از سامانه پدافند هوایی رژیم صهیونیستی «گنبد آهنین» عبور کنند؛ مسئله‌ای که تل‌آویو هنوز نتوانسته برای آن راه‌حلی پیدا کند.

 مقاومت در جریان این نبرد و برای اولین بار از پهپادهای «ابابیل» ساخت داخل «ابابیل» رونمایی کرد که یکی از آن‌ها توانست بر فراز وزارت جنگ رژیم صهیونیستی در تل‌آویو به پرواز درآید و در بحبوحه جنگ تصاویری هوایی از مقر وزارت جنگ ثبت کند.

خسارت‌ متقابل

به رغم‌ شجاعت و دلاوری‌هایی که رزمندگان مقاومت در جریان ۵۱ روز جنگ از خود نشان دادند، اما خسارت میان دو طرف به یک اندازه زیاد بود. گزارش‌های حقوقی حکایت از آن داشت که دشمن، ۱۷۴۲ فلسطینی را به شهادت رسانده است که از این تعداد، هشتاد و یک درصد غیرنظامی، ۵۳۰ نفر کودک، ۳۰۲ تن زن و ۳۴۰ نفر دیگر از رزمندگان مقاومت بودند.

در جریان این جنگ همچنین ۸۷۱۰ نفر از شهروندان نوار غزه مجروح شدند و ۶۲ مسجد نیز به طور کامل تخریب شدند.

بر اساس آمارهای منتشر شده، به  ۱۰۹ مسجد دیگر، یک کلیسا و ده قبرستان مسلمانان و یک قبرستان مسیحیان نیز خساراتی وارد شد.

این در حالی بود که حدود صد هزار فلسطینی خانه‌هایشان را از دست دادند که تعداد خانه‌های ویران شده به ۱۳۲۱۷ منزل رسید و این تعداد کاملا بی سر پناه شدند.

اما در مقابل، ۶۲ نظامی و شش شهرک‌نشین صهیونیست -طبق اذعان اشغالگران- به هلاکت رسیدند که در میان نظامیان صهیونیست افرادی با تابعیت آمریکایی، بلژیکی و فرانسوی و... به چشم می‌خورد.

خسارت‌های اقتصادی در بخش گردشگری به ۵۶۰ میلیون دلار و در دیگر بخش‌ها به ۳۷۰ میلیون دلار رسید.